Delta Lloyd: Bankgeheim wereldwijd verder onder druk

Over de gehele wereld staat het eens zo heilige bankgeheim onder druk. Dit is een van de conclusie van het rapport ‘Het Bankgeheim en de Fiscale Regularisatie’ van Delta Lloyd Bank België. De economische crisis heeft de verschillende regeringen verplicht om de strijd tegen de internationale fiscale fraude hoog op de agenda te plaatsen, stelt de bank. De publieke opinie tolereert immers niet langer dat landgenoten hun spaartegoeden in het buitenland plaatsen om belastingen te ontduiken.

Dubbelbelastingverdragen

De OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling) bond al in 2004 de kat de bel aan. Zij ontwikkelde een aantal internationaal erkende maatstaven voor het optimaliseren van de internationale fiscale gegevensuitwisseling. De OESO maatstaven vereisen dat staten op verzoek met elkaar fiscaal relevante informatie uitwisselen, dat de fiscale gegevensuitwisseling niet kan worden beperkt door een bankgeheim, dat betrouwbare informatie beschikbaar is, dat de rechten van de belastingplichtigen worden gerespecteerd en dat de uitgewisselde data confidentieel wordt behandeld.

In dat kader werd België in 2009 door de OESO op een ‘grijze lijst’ van landen geplaatst die weliswaar de OESO-maatstaven hadden aanvaard, maar ze onvoldoende hadden uitgevoerd in hun verdragsbeleid. Om van deze grijze lijst geschrapt te worden, heeft België 48 van haar dubbelbelastingverdragen herzien om informatie-uitwisseling mogelijk te maken en om ze in overeenstemming te brengen met de OESO-normen. Zo werd er onder meer een protocol ondertekend met Duitsland, Frankrijk, Nederland en Luxemburg.

Europese Unie

Naast de dubbelbelastingverdragen zorgt ook de Europese Spaarrichtlijn voor een verdere afbrokkeling van het bankgeheim. Sinds 1 juli 2005 verplicht deze richtlijn de lidstaten en afhankelijke gebieden om automatisch te melden hoeveel rente hun banken uitbetalen aan niet-ingezetenen. Voor Oostenrijk en Luxemburg geldt er een uitzondering. Die landen houden een zogenoemde woonstaatheffing in, die sinds 1 juli 2011 opgetrokken werd tot 35%. Ook indien een Belgische ingezetene rente int bij een uitbetalende instantie gevestigd in o.a. Andorra, Liechtenstein, Monaco, San Marino of Zwitserland, wordt hij onderworpen aan de woonstaatheffing.

De Spaarrichtlijn heeft het over rentebetalingen. Het begrip rentebetaling betreft hier zowel de gekapitaliseerde rente, de meerwaarden gerealiseerd bij de verkoop van effecten als de inning van een coupon. Inkomsten uit verzekeringsproducten ontsnappen tot nader bericht nog steeds de dans. Onder internationale druk kondigde Luxemburg recentelijk aan dat het vanaf 1 januari 2015 ook zal overstappen naar het systeem van informatie-uitwisseling. Ook Oostenrijk volgt op korte termijn..

De Europese Unie wil echter nog een stap verder gaan. De Europese richtlijn betreffende administratieve fiscale bijstand zal er vanaf 2015 voor zorgen dat een lidstaat de woonstaat van niet-inwoners automatisch informatie bezorgt over arbeidsinkomsten, directiehonoraria en levens-verzekeringsproducten. De richtlijn schept daarnaast ook een kader voor de aanwezigheid van ambtenaren van een andere lidstaat bij controles, evenals voor het organiseren van gelijktijdige controles. De lidstaten kunnen de verkregen gegevens ook aanwenden voor andere dan taxatiedoeleinden, zoals vervolgingen.

In de richtlijn is ook de ‘meest begunstigde natie-clausule’ opgenomen. Wanneer een lidstaat een verder reikende samenwerking heeft met een derde land, dan kan het die samenwerking niet weigeren aan andere lidstaten die dergelijke verder reikende samenwerking willen.

Verenigde Staten – FATCA

Ook de VS hebben zich niet onbetuigd gelaten. De Amerikaanse FATCA-wetgeving (Foreign Account Taks Compliance Act) verplicht niet-Amerikaanse banken om gegevens over Amerikaanse klanten over te maken aan de Amerikaanse fiscus en dit op straffe van de inhouding van een heffing van 30% op alle inkomsten en meerwaarden van Amerikaanse oorsprong.