Dollemansrit voor management trainees Rabobank

Stel je voor. Je bent net aangenomen als trainee bij de Rabobank. Word je plotseling ontboden op het hoofdkantoor van Rabobank Nederland voor nog een aanvullend gesprek. En dan ontrolt zich een scenario dat zich het best laat vergelijken met een mentale dollemansrit in een achtbaan.

Vijf niks vermoedende managementtrainees

Het overkwam enkele weken geleden vijf managementtrainees, afgestudeerde toptalenten die bij de bank aan de slag zouden gaan. Niet wetend dat zij de hoofdrolspelers zouden worden van een promotieclip van de Rabobank togen zij op een zonnige zaterdag begin maart naar de Croeselaan 18 in Utrecht. Een ingelaste ontmoeting met een aantal directieleden dat nog wat aanvullende vragen had. Maar niet heus…

Nog steeds felle strijd om talent

Ze belandden regelrecht in een videofilm die de Rabobank onder de aandacht moet brengen van talenten in de dop. Want de werkloosheid onder jongeren mag nog verontrustend hoog zijn, Nederlandse multinationals wedijveren steeds feller met elkaar om de gunsten van pas afgestudeerden economen, juristen, bedrijfskundigen of ict-ers. Crisis of niet, het is voor dergelijke bedrijven een hele kluif om elk jaar voldoende trainees aan zich te binden. Om even concreet te zijn, de Rabobank vist elk jaar met heel veel inspanning én creativiteit pakweg 100 trainees uit een poel van ongeveer 3.000 hipo’s. Hipo’s? High potentials, toptalenten, zeg maar de toekomstige directieleden van de coöperatieve bank.

De dollemansrit

Terug naar de set, naar de verborgen camera’s, naar de ‘acteurs’ van de Rabobank, kortom naar de eerste scene van de minithriller ‘Meet the challenge’. De nietsvermoedende graduates worden welkom geheten door een medewerkster die zich zonder opgaaf van reden ineens weer uit de voeten maakt. De trainees in de eerste verwarring van die dag achterlatend. Er zullen er in het uur dat volgt nog velen volgen. Een directielid dat plotseling een hockeybal over tafel rolt. Een impertinente vraag van een andere directeur om een schuine mop te vertellen. Een spontane ontmoeting in de lift met hockeycracks Taeke Takema en Sophie Polkamp die de trainees bij naam blijken te kennen.

Apotheose

En dan de apotheose. Want de lift leidt niet naar de uitgang maar naar Max Caldas, de coach van het Nederlands dames hockeyteam die de verbouwereerde trainees spoorslags in een keepersoutfit hijst. Ga er voor! En vervolgens een duw door de deur een zwart gat in. Het licht gaat aan en de trainees staan oog in oog met de fine fleur van de Nederlandse tophockeysport; van Maartje Paumen tot Ellen Hoog en van Sander de Wijn tot Robbert Kemperman. Voordat de verwarring definitief toeslaat vliegen de ballen hen om de oren.

De onhulling

Het publiek joelt en juicht. Met veel kunst en vliegwerk proberen de gelegenheidskeepers hun doel schoon te houden. De camera zoemt in op hun gezichten, paniek en pret vechten om voorrang. Ineens is het voorbij. Spelers en coaches sluiten de getormenteerde goalie in de armen. En dan zijn daar ook plots die vermaledijde directieleden weer, hun strenge blikken hebben plaatsgemaakt voor glimlachen van oor tot oor. Langzaam dringt het besef door wat hier gaande was. Alles is doorgestoken kaart. Een zorgvuldig, met verborgen camera’s geregistreerde, doorgestoken kaart.