Uit de recente volatiliteit van de renminbi (Chinese munteenheid) blijkt duidelijk dat de People’s Bank of China (PBoC) als onderdeel van de bredere economische hervormingen het beleidsmonopolie begint los te laten. Dat stelt Chi Lo, senior economist Greater China en Hong Kong bij BNP Paribas. De centrale bank heeft de teugels van de Chinese munt stevig in handen en de recente depreciatie lijkt deel uit te maken van de overkoepelende strategie van Beijing om de renminbi internationaal op de kaart te zetten en de status mee te geven van reservevaluta. De markt openstellen voor buitenlandse deelnemers en de marktwerking meer ruimte geven, betekent ook dat de perceptie moet worden weggenomen dat de renminbi alleen maar kan stijgen. De bandbreedte moet ruimer en meer volatiliteit moet kunnen.
Een nieuw evenwicht vinden voor de economie (een verschuiving van kapitaalinvesteringen als de belangrijkste aanjager van de groei naar consumptie en diensten) is echter een delicate aangelegenheid. Om de excessieve schulden in de vastgoed- en schaduwbankenmarkten aan banden te leggen heeft de PBoC de kraan met goedkoop krediet abrupt dichter gedraaid. De inzet is nu kwaliteitsgroei (onder andere door schuldafbouw te stimuleren), het aanpakken van systeemrisico’s en de bevordering van structurele hervormingen. De verwachting is dat deze verkrapping, die onlangs zichtbaar werd in de daling van de totale liquiditeit en de stijging van het zevendaagse repotarief , een aantal jaren kan duren.
“Wel verwachten we dat de centrale bank ervoor zal zorgen dat de totale liquiditeit voldoende zal zijn om het doel voor de bbp-groei van Beijing haalbaar te maken. Dat is nog altijd een forse 7% a 8% voor 2014”, aldus Lo.
Leegloop uit renminbi om de groei te stabiliseren
De recente inperking van goedkoop krediet door de PBoC heeft tot een sterkere vertraging van de binnenlandse groei geleid dan was verwacht. Om de dreiging van een harde landing voor de economie te ondervangen, kan de PBoC de verzwakking van de renminbi inzetten als een nuttig instrument om het beleid bij te sturen. Een zwakkere munt kan de export aanwakkeren en het tempo van de bbp-groei helpen behouden; de importprijzen gaan tegelijkertijd omhoog en de consumptie kan gaan groeien naarmate de (geïmporteerde) inflatie stijgt.
Steun voor de economie komt verder tot uiting in een bescheiden pakket stimuleringsmaatregelen (kapitaalinvesteringen in spoorwegen en sociale woningbouw). Uit de jongste officiële gegevens voor de inkoopmanagersindex blijkt dat de belangrijke productiesector stabiliseert. Dit illustreert dat de maatregelen met succes een bodem onder de groei hebben gelegd.
Het gevaar van een hogere inflatie als gevolg van een zwakkere munt kan als beperkt worden aangemerkt. De kerninflatie is de afgelopen tien jaar niet hoger geweest dan 2%; van producentenprijsinflatie is al meer dan een jaar geen sprake. De gezinsinkomens in de steden zijn ondertussen gestabiliseerd, de inkomens van migranten- en landarbeiders zijn licht gestegen en de vraag naar arbeid overtreft het aanbod. Een negatieve beleidsschok in de vorm van een centrale bank die actie onderneemt om de inflatie te beteugelen, lijkt op dit moment onwaarschijnlijk.
Een beleid van devaluatie kan voor China natuurlijk wel tot spanningen met de handelspartners leiden. Als die devaluatie slechts tijdelijk is en Beijing de groei met structurele hervormingen in evenwicht brengt, dan verdient het land het voordeel van de twijfel.
Eén stap achteruit, drie vooruit
In perspectief gezien: de val van de renminbi was een kwestie van weken. Uniek was deze ook niet. Deze jongste zwakte was een deukje in een achtjarige geleidelijk opgaande lijn ten opzichte van de Amerikaanse dollar en andere belangrijke valuta’s. De daling overviel echter beleggers die gewend waren geraakt aan de gestage stijging die van renminbi in 2013 een van de sterkst presterende valuta’s maakte. De Chinese munt steeg vorig jaar met 3% ten opzichte van de dollar, in lijn met vergelijkbare stijgingen sinds 2005.
“Wij zien niet echt een onderbreking van de langdurige appreciatie. De munt blijft onderwogen in verhouding tot de sterke fundamentele economische factoren, inclusief een gezonde betalingsbalans. Bovendien kan de voortgaande internationalisering van de renminbi de belangstelling van beleggers blijven voeden. Wij voorzien nog altijd verdere terreinwinst op de Amerikaanse dollar, al kan het tempo wat gematigder verlopen dan in voorgaande jaren. De nodige volatiliteit kan van tijd tot tijd tot enige afwijking van deze opwaartse koers leiden”, aldus Lo.
Het hoofd koel en de blik op kansen
Voor beleggers versterkt de hogere renminbi de extra 100-200 basispunten die nu al te verdienen zijn op offshore staats- en niet-staatsobligaties in renminbi ten opzichte van obligaties in grote internationale markten met een vergelijkbare rating. De kortere duration van de offshore RMB-markt is daarnaast een gunstig kenmerk dat de vraag van internationale en lokale beleggers kan ondersteunen.
Risico’s
De risico’s zijn onmiskenbaar. Dat schaduwbankieren en de uitgifte van lokale overheidsschulden de duimschroeven wordt aangedraaid, kan de bestedingen van de lokale overheid en andere niet-staatsuitgaven verzwakken. Een stijgende rente kan verder de totale groei ondermijnen; datzelfde geldt voor al te strenge maatregelen om de vastgoedinvesteringen te vertragen, vooral in steden die niet tot de vastgoedtop behoren. Wanbetaling op obligaties kan de perceptie van beleggers over de Chinese vastrentende markt negatief beïnvloeden. Wel moeten zij zich er rekenschap van geven dat dergelijke rimpelingen horen bij de normale ontwikkeling naar een volwassen markt. De huidige economische hervormingen zijn positieve factoren die toch vooral de boventoon zouden moeten voeren.
“Per saldo zien we overtuigende redenen te vertrouwen op de haalbaarheid van de hervormingen, de inspanningen van de overheid om meer evenwicht aan te brengen en de groeidoelstellingen. In plaats van een punt van zorg kunnen beleggers met sterke zenuwen een tijdelijk zwakkere renminbi ook zien als een (instap)kans”, aldus Lo.