Door landbouwgronden opnieuw in te delen kunnen boeren zich op andere plekken in het land verder ontwikkelen, terwijl ook recht kan worden gedaan aan natuurgebieden. In het FD pleitte Rabo-voorman Wiebe Draijer onlangs voor zo’n proces van ruilverkaveling. Draijer pleit voor de opzet van een fonds ter financiering van overgangsproblematiek en boeren te motiveren te gaan bewegen.
Er is geen bank in Nederland die zo verweven is met de agrarische sector als Rabobank. Het is dan ook niet verwonderlijk dat juist Wiebe Draijer - topman van Rabobank - onlangs een lans brak voor vrijwillige ruilverkaveling, ofwel het proces van het ruilen van stukken grond. Die herverkaveling zou moeten beginnen bij boeren die ingeklemd zitten tussen stukken natuurgebieden en als gevolg niet verder kunnen ontwikkelen.
Boeren en hun invloed op natuurgebieden zijn door de hele stikstofproblematiek opeens een heet hangijzer, zowel politiek als maatschappelijk. Door herverkaveling krijgen boeren volgens Draijer de mogelijkheid om hun bedrijf op een andere plek in het land voort te zetten, met meer mogelijkheden voor de toekomst. Het FD noemt het voorbeeld van een boer die op het punt van stoppen staat. Daarbij kunnen natuurlijk wel wat overgangsproblemen ontstaan, want niet altijd is ergens een boer op een gunstige locatie die op dat moment aan stoppen denkt. Niet alleen is afstemming noodzakelijk, mogelijk ook overbrugging.
In dat proces wil Rabobank zijn verantwoordelijkheid nemen, als grootste financier van de agrarische sector. “Wij kennen de situatie. Wij weten of een boer wil groeien, stoppen en of er een opvolger in beeld is”, zegt Draijer tegenover het FD. Hij nodigt met name ook regionale overheden en milieuorganisaties om aan te schuiven bij een overleg. Deze partijen spelen volgens Draijer een belangrijke rol in het al dan niet slagen van het idee.
Doorontwikkeling voor goede toekomst
Critici zullen ongetwijfeld stellen dat Rabobank vooral voor eigen parochie preekt. Immers, de bank heeft vele miljarden uitstaan bij Nederlandse boeren en de bank zal die bedragen niet zomaar willen afboeken. Draijer denkt dat het zo’n vaart echter niet zal lopen en heeft vooral een breder doel voor ogen: “Het gaat hier niet om waardeloze leningen. Soms is er zelfs geen lening meer en is er onderpand in de vorm van grond. In de kern zijn deze bedrijven heel gezond. Maar de sector zit natuurlijk wel in de penarie. Boeren kampen met lage prijzen en de onzekerheid is groot. Velen weten niet waar ze aan toe zijn. Voor veel ondernemers is doorontwikkeling essentieel voor een goede toekomst.”